Open armen voor open normen

Open armen voor open normen
7 augustus 2012

De Wft bestaat voor een belangrijk deel uit open normen. Dat betekent dat de wetgever niet exact voorschrijft hoe je als financiële onderneming aan de wet moet voldoen, maar alleen de uitgangspunten en kaders schetst. In de praktijk vragen veel ondernemingen om invulling van de open normen door de toezichthouder, de AFM. Deze ondernemingen zijn onzeker of men zich wel voldoende aan de wet houdt. Toch is het belangrijk om de open normen te koesteren. Het is dan ook van belang dat de financiele sector minder vraagt om hulp van de AFM, maar meer zelf het initiatief neemt om invulling te geven aan de Wft-normen.

Financiële ondernemingen dienen zich in de geest van de wet te gedragen. Dat betekent bijvoorbeeld dat  het klantbelang voorop dient te staan, dat er duidelijke en eerlijke informatie dient te worden verstrekt, dat er geen verborgen kosten in producten versleuteld zitten en dat er deskundige en integere mensen werkzaam zijn in de branche. Daarnaast dient de beloning (salaris en fees) in redelijke verhouding te staan tot de geleverde kwaliteit en omvang van de dienstverlening.

Het is voor de financiële sector een hard gelag dat men steeds maar weer aan de AFM vraagt hoe men zich eigenlijk dient te gedragen. Want dat is feitelijk wat er gebeurt bij de steeds terugkerende pleidooien om de open normen in te laten vullen door de AFM. De strikte en soms ook rigide opstelling van de AFM is hier mede debet aan. Vanuit rechtszekerheidsoverweging snap ik ook wel de pleidooien voor nadere invulling van de open normen, maar het is voor de sector een doodlopende weg. Financiële ondernemingen moeten juist de open normen omarmen, om daarmee meer bewegingsvrijheid af te blijven dwingen en ook om te kunnen bewijzen aan de samenleving dat deze sector in staat is om zelf te zorgen voor beter gedrag en betere dienstverlening. 

Mijn advies aan alle financiële ondernemingen die moeite hebben met de open normen is dan ook om niet te rade te gaan bij de AFM, maar om zelf na te denken (op basis van een goede analyse) over hoe je daar als onderneming invulling aan wenst te geven. Boerenverstand is daarbij vaak handig, maar ook het vermogen om je te verplaatsen in het maatschappelijke veld (politiek, wetgever, klanten etc..) waarin je opereert.

De financiële sector moet het initiatief houden en zelf invulling geven aan de open normen. Doet zij dit goed, dan zal dit het vertrouwen in de sector doen toenemen. Pas dan ook kan de toezichthouder terug naar zijn kerntaak, het toezicht houden, en hoeft zij zich niet bezig te houden met het voorschrijven van extra dichtgetimmerde normen.